به طور قطع بخش مهمی از فرهنگ هر کشوری را زبان آن، تشکیل می‌دهد و تاریخ هم به وسیله زبان توانسته سخن بگوید تا بسیاری از حقایق را روشن سازد.
همین امر سبب شده تا جایگاه خاصی در زندگی بشر داشته باشد و یکی از دغدغه‌های انسان‌ها از دیر باز تاکنون، برقراری ارتباط با یکدیگر می‌باشد.
همچنین شعر و ادب با توجه به اینکه بخش کوچکی از فرهنگ ایران را به خود اختصاص داده اما در دوران تاریخی، شاعران زیادی رو به این بخش آورده‌اند تا سخن خود را به صورت شاعرانه و شاید هم عاشقانه به زبان شعر به صورت غیرمستقیم بیان کنند.
در میان شاعران ایرانی که نام و آوازه‌شان در جهان پیچیده و همه را با اشعار خویش به حیرت وا داشته‌اند، حکیم ابوالقاسم فردوسی توانست شعر و ادب فارسی را به جایگاه عالی برساند و نسل‌ها سالیان سال از آن بهره ببرند.
«ابوالقاسم حسن منصورفردوسی»، ملقب به حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 ه-ق دیده به جهان گشود.
این شاعر نامی و حماسه‌سرا، تمام عمر گران مایه‌ی خود را صرف نوشتن زبان پارسی کرد و با نوشتن کتاب «شاهنامه» نام خود را در تاریخ جاودانه کرد.
فردوسی با استفاده از زبان شعر توانست تاریخ چهار دوره‌ی پادشاهی ایران، پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان را به تصویر بکشد که این اثر باعث شد تا مهر افتخاری بر سینه فرهنگ کهن ایران زمین بزند.
شایان ذکر است فردوسی سی سال برای نوشتن شاهنامه همت گماشت و سرانجام شاعر نامی ایران زمین فردوسی پاکزاد در سال 416 ه-ق در زادگاهش خراسان چشم از جهان فرو بست.
تاریخچه آرامگاه فردوسی
فردوسی در طول عمر خود همانطور که موافقین بسیاری داشت مخالفین زیادی از جمله «سلطان محمود غزنوی» با تضاد عقاید مذهبی که با یکدیگر داشتند بر سر راه وی قرار می‌گرفت و او را برای ادامه راه باز می‌داشت و این امر سبب شد که پیکر فردوسی به دلیل شیعه بودن وی به گورستان راه ندهند و به ناچار او را در باغ شخصی خود به خاک سپردند.
حکیم ابوالقاسم فردوسی به دلیل خدمت بزرگی که به زبان پارسی کرد به افتخار وی آرامگاهی را ساختند که از دست مخالفان او در امان نبود و در طول تاریخ بارها آن را با خاک یکسان می‌کردند و دوباره از نو می‌ساختند.
امروزه آرامگاه فردوسی در 28 کیلومتری غرب «روستای پاژ» به یکی از جاذبه‌های توریستی مشهد تبدیل شده است و سبک معماری آن، مقبره کوروش پادشاه ایران را در ذهن بیننده تداعی می‌کند.
معماری آرامگاه فردوسی
آرامگاه فردوسی در میان باغی به وسعت 600هکتار بنا گردیده است. این مقبره تماما از سنگ سفید پوشیده شده و معماری آن به دوره اشکانی اشاره دارد.
معماری خاص و پلکانی این مقبره سبب شده تا در چشم بیننده چند طبقه به نظر برسد اما این طور نیست بلکه آرایش و چینش سنگ‌ها این حس را به فرد القا می‌کند.
در هر چهار طرف این مقبره مکعبی، شکل الواح مرمری به چشم می‌خورد که با سروده‌های شاهنامه مزین شده‌اند.
این اشعار دوازده بیتی در لابه‌لای ستون‌های مدور سنگی جای گرفته‌اند. این آرامگاه در سال 1342 به ثبت آثار ملی ایران درآمد.
فضای بسیار زیبا و دل نشین این آرامگاه در میان درختان سر به فلک کشیده توانسته بستری خوش و خرم را برای علاقمندان به شعر و ادب فارسی فراهم کند و در نزدیکی این مقبره یک موزه و کتابخانه نیز وجود دارد که می‌توان ساعاتی از زمان راهم در آنجا سپری کرد و از کتاب‌های موجود در آن بهره برد.
شما هم اگر این روزها دلتان هوس کرده که به مشهد سفر کنید و می‌خواهید سفری متفاوت را تجربه کنید حتما سری به سایت هالی تور بزنید و در قسمت تور مشهد یا بلیط هواپیما ثبت نام کنید تا از تمام گشت‌ها و خدمات ویژه توریستی موجود در شهر مشهد بهره‌مند شوید.
به قلم صفورا رستمی فرد